"Mastema" - Album počinje muzikom u kojoj dominira zvuk žičanog instrumenta, određenim tretiranjem jačine gitare i kolažiranjem istog zvuka, svojevrsni improvizovani uvod umjesto produkcijskog fade in-a, koji će muzičare koji rade miks svoje muzike oduševiti stilom i izvođenjem. Tap delay koji je u nekim trenucima prepoznatljiv u gitarskim solo improvizacijama je u svrhu fx skraćenja i svojevrsnog gomilanja raznih bass, treble, middle signala. Zvuk žica, od onih najlonskih do oštrih sitara koji sve zajedno stvaraju gitarski kosmos, od sinkopa do volume/reverse pasaža. Bubnjevi kao da su pratnja nekom zakletom sviraču akustične gitare, do Hamid Drake stila na udaraljkama.  "Albim" - Prljav zvuk akustične gitare, upijen mikrofonom sa zvucima u pozadini  stvara nerepetativni Z'EV momenat, perkusivan u onom akustičarskom smislu, koji izranja iz dubina eksperimentalnog za nekim bluz dodirima. Dosta dug kišni fade out koji kao da počinje od pola pjesme, rasplet u  jazz, poznat, navježban, prepoznatljiv, naprezanje  kobilice jumbo gitare ili samo takav odabir trzalice koja očigledno doprinosi željenom zvuku gitare.



"Tharsis" - Kolažiranje u stilu Sun Ra, ali sve mnogo mnogo uštogljenije,  sve se dalje prenosi ili nastavlja na ritam sekciju. U određenim trenucima kao da se čuje  love bell hook, a solo koji ulazi u processing je u nekom Miles Davis stilu, potpuno, kao da čitava muzika  postaje potpuno davisovska, a iz davisovskog izlaz u dizajnerski japanski ambijent sa perkusivnim naglaskom na transient process hat. Soliranje na procesoru koji kao da instrumentalisti daje rijetku priliku za to, sa blagim fidbekom koji je opet nekako davisovski,i opet love bell hook. "Sariel" - Sviranje u tonalitetu nastavlja u Thurston Moore stilu brzim sviranjem akorda, koji nastavlja sa bluz nijansiranjima uz interesantnu Miles Davis "Sketches of Spain" atmosferu , koja prelazi u distorziran solo, pomalo shred u "Loren Connors As Roses Bow" podsvjesni bluz, da bi isplivalo u markantan jazz. Dosta rokerskog u bubnjevima, onoga prošlog, u nekoj post rock inkarnaciji.

"Phanuel "- Akustični solo uvod sa upadima koji podsjećaju na Alfie Thomasa na Underworldovom album "Undreneath The Radar", kao da su ga pustili da na ovom albumu sa drombulja jodlovanim šapatom zajedno i zujanjima nekog usporenog autotjuna, sviranjima klasičnog đžeza i pomalo zamračenom soliranju na najlonskim žicama, uvede druge zvuke poželjnih za čuti u tom zamračenju. Klasičan, a popularni kolaž sa jakim instrumentalnim izrazom.
"Hurmiz" - Zvuk dirki u džez maniru sa free jazz bubnjevima,perkusivno penjanje, Sun Ra-ovsko, pravi free jazz za prave ljubitelje Aylera. Jedan love bell hook od ranije sad postaje oplođen.

Gitarista koji je omiljen među slušaocima gitare, a i samih gitarista. u svojoj dosadašnjoj karijeri sarađivao je sa mnogim muzičarima koji sviraju džez muziku, od eklektičnih džez muzičara do savremenog džeza. On je konstanta koja se pojavljuje u svim postavama koje bi ljubitelji džeza poželjeli da čuju, od raznih fuzija popularnog džeza kao gitarista utiče svojim instrumentalnim izrazom na ideju produkcije džez muzike, od Pharoah Sanders-a pa nadalje, on je jedan od njih koji ne sviraju samo za publiku uživo, a da u slobodnim stilskim doimanjima muzike koju svira ne možemo osjetiti Sun City Girls, a i Jackie-O Motherfucker.

Naslovi: 1.Mastema, 2.Albim, 3.Tharsis, 4.Sariel, 5.Phanuel, 6.Hurmiz

ocjena albuma [1-10]: 5

edo žuđelović // 23/06/2022