Sve je suviše slično dok razmišljamo, priča o muzici koja nema kraja poređenjima. Internet je prava revolucija u otkrivanju muzike koja bi u rafovima od dva slična albuma bili prinuđeni da kupimo jedan, bolji, cjelovitiji, ovako u eri interneta prihvatamo i više od toga.

Najavljen kao psihodelični rok u trenutku sam pomislio dok sam pisao prve redove, koliko je nekad izdanje psihodeličnog roka bilo prava aluzija na kompleksan rad u muzici. Određeni detalji u tom približavanju muzike psihodeličnog roka za koju u trenutku mislimo da je to za mene bio Lil Wayne, ali to je ja mislim novi pojam u industriji muzike da se taj pravac psihodelični rok  dodijeli jednom izdanju, iako to on u suštini nije baš to. Nije zvuk instrumenata taj koji samo asocira na period psihodeličnog roka, psihodelični rok ili psihodelija je nešto sasvim drugo, koje ako je na konkretnom izdanju efektima dodat vokalu taj neki prizvuk psihodeličnosti, ne mora da znači da je to psihodelični rok.



Ako muzika kao podrška nekim talentima koji treba glasom da potvrde da su to oni svakim novim pojavljivanjem, u suštini, muzika je onda potpuno bezidejna produkcija koja služi vokalu da se istakne i sva muzika je podređena vokalu. Lil Yachty najiskrenije ide u susret slušaocima koji vole da čuju sve, dobrim dijelom rep muzika dosadašnja, osim nekoliko gangsterskih godina govori o tom holokaustu koji se dešava u današnje vrijeme porodicama, strah da se ne dogodi, eventualno nekome u vremenu straha koji ne želim da potencira da slušam, a vidimo da i dan danas kod pravih ljubitelja rep muzike i hip hopa postoje nekoliko albuma koji su obilježili pravac. Dobro je to podizanje iz drill-a u psihodelični rok, u smislu američkog ambijenta koji bi trebao biti nova uzdanica psihodeličnog roka, mada oni suviše cijene sve što se dešava u njihovom društvu te im neće biti teško da iz njega stvore jedan dobar koncertni fenomen koji je bio do sad dijelom prisutan sa izvođačima iz Engleske. Priča o iskustvu iz Amerike je zamijenjena albumima dobrim, s razlogom da bi se izbjeglo izvještavanje tragičnih sudbina istih koji su stvarali tu muziku. Informacija je na određeni način potrebna da saznamo da izvođač neće više svirati, snimati, ali baš prikazivanje sa događaja ispraćaja na groblje i sahranu možda ne treba da uzimamo zdravo za gotovo i imamo tu šansu da istu gledamo i kvarimo utisak koji stiču najbliži. Omot predstavlja grupu nasmijanih ljudi, u stvari grupa nasmijanih profesora koji se smiju za sve ljude koji žele da se pridruže osmjehu, ljudi koji treba da budu isprovocirani u području označenog "metrizamida u vidu oslobađanja piljevine" jer nakon tih učestalih provokacija neko treba da zapali neki toalet papir na kojem je ostavio spermu. Sve je namješteno i osjećajem pritiska savjesti treba da se oduzme duh čovjeku koji je natjeran na to, da bi se uživalo, živjelo bez izvjesnih problema, religioznih, finansijskih... Da bi ljudi iskaljivali bijes na njih, maltretirali ih, kažnjavali, tjerali ih na plač… Preporučujem da čujete pjesmu Funkadelic - What Is Soul.



Naslovi:
1.the BLACK seminole. 6:51
2.the ride- 3:10
3.running out of time 4:29
4.pRETTy 2:42
5.(failure(: 2:47
6.THE zone~ 4:09
7.WE SAW THE SUN! 5:31
8.drive ME crazy! 3:49
9. 9 IVE OFFICIALLY LOST ViSiON!!!! 5:22
10.sAy sOMETHINg 3:32
11.paint THE sky 3:05
12.sHouLd i B? 2:48
13.The Alchemist. 2:56
14.REACH THE SUNSHINE. 5:58

ocjena albuma [1-10]: 10

edo žuđelović // 11/02/2023