Jedan od najluđih bendova sadašnjice (uz The Locust) konačno je objavio svoj drugi "dugosvirajući" LP. E sad, u njihovom kontekstu dugosvirajući ne znači napraviti album od minimalno 40 minuta. Ovi kanadski nojzeri, manijaci, otkačenjaci, vilenjaci i sta sve ne, se zadovoljavaju formom od maksimalno 25 minuta, i taj vremenski prostor ispune onako kako samo oni umiju - maestralno!

Nastavljajući saradnju sa kultnim čikaskim label-om Skin Graft Records (domaćini bendova Melt Banana, Colossamite, The Flying Luthenbachers, US Maple, Arab on Radar), Cities of Glass je ugledao svjetlo dana dve godine nakon sada vec legendarnog prvenca "The Lovvers" i godinu dana nakon kolaboracije sa kolegama Athletic Automaton u vidu albuma Clash Of The Life-Force Warriors.

Cities of Glass ne predstavlja ništa drugo nego fenomenalni nastavak i razradu koncepta započetu na prethodnim radovima (u koje moramo spomenuti i nekoliko 7" inch split izdanja). Oslanjajući se (po sopstvenom priznanju) na atmosferu i tradiciju Captain Beefheart-a i gitarskih rjesenja ranih Sonic Youth, Aids Wolf su nam ponudili ploču koja za razliku od svojih prethodnika daleko više obiluje anarhičnim i arhaičnim ritmičkim rjesenjima i puno kompleksnijim i slobodnijim harmonijama. To ne znači da je ovaj album manje organizovan nego upravo suprotno. S obzirom da su u potpunosti ovladali stilom koji njeguju (a za koji još uvijek ne postoji stilska odrednica izuzev one noise - rock), ovde se susrećemo sa jednom zvučno veoma bogatom pločom koja, ako je ne slušate pažljivo, može stoprocentno da dovede do poremećaja auditivnog i do sloma vašeg nervnog sistema. Čak ako iole poznajete "The Lovvers LP", početak ovog albuma u vidu opener-a M.t.i zaista može da vam se učini kao komad bučne plastike i to automatski vodi ka velikom razočarenju. Ne dajte se prevariti, već Tied-Up In Paper počinje da valja vašim čulima i ubacuje vas u hipnotisani ritam vječito nepravilnog, ali za uši bolesno ugodnog i suludog metra i tempa a isto tako nastavak nudi i pregsršt zaraznih riffova u već pomenutoj tradiciji noise gospodara iz New York-a.

Zato, fino, polako i opusteno posvetite svoje vrijeme ovom dragulju iz kataloga Skin Graft Records i prepustite se himnama kao sto su, Down, Holy Ground, General i A Sacrifice Drone i predajte se u ruke malog ženskog anđela đavola čiji glas obiluje kricima silovane gospođe koja uživa u torturi svog mučitelja. Efekat Paklene Pomorandže (u doslovnom prevodu!) je zagarantovan!

ocjena albuma [1-10]: 9

putnik // 23/11/2008