Smisao današnjeg HNW je postao najzanimljiviji u cijeloj toj industrial tendenciji da se napravi pjesma. Produkcija je uzela maha i kao takvi su najzanimljiviji žanru. Cover art poput poruke - skrnavimo svetinju, kao da prikazuje svu namjernu griješku da se određeni distorzirani zvuci tu pojavljuju prilično mogućim jedino u skrnavljenju. Mislim, vjerujem da je ono slučajno, jer čitavo skrnavljenje ne bi bilo iskreno saopšteno umjetničkim radom kao što je cover art. Ima jedan momenat u industrial muzici da usljed zaraženosti bukom umjetnost bude poštovana. Distorzirani vokali su potpuno gurnuti u stanje efekata koji buka nije potpuno dominantno odredila da bude upravo to, možda jedino interesantno nakon perioda sna kojem smo pripisali mogućnost postojanja buđenjem iz zavisnosti opijatima, sna prouzrokovanog opijatima na primjer. Zvuči pomalo EBM, možda za početnike koji tek čitaju na internetu skraćenicu, ovo izdanje je prava prilika da čuju nešto konkretno EBM skriveno iza nametljivog industrial, nakon snova u kojem smo krivi i dužni zbog izlaganja muzičke opreme spoljnim uslovima. Možda je čak on i najbolje objašnjenje za sve te elektrificirane periode distorzije. Svakako, počinje novo doba u preplitanju žanrova, uticaja u kojima noise muzika, pogotovo harsh postaje izuzetno popularna, samo što na ovom albumu ona postaje ograničena nivoom tišine nedovoljno pojačane buke. Vrlo lako bi neki od autora bio isprovociran usljed "spaljivanja pitanja" u sredini u kojoj muzika nije dominantno sfera interesovanja. Ima dosta tekstualnog, pogotovo u pjesmi "The sea that swallows", a o teksturnom više i ne želim da pričam nakon pojave dubstep muzike. 

Naslovi:
A1 Bow Down
A2 Enough Is Enough
A3 Freiheit Im Tod
A4 Hate As Therapy
B1 To Die For The Cause
B2 Bankeånd
B3 The Sea That Swallows
B4 Shit Society

ocjena albuma [1-10]: 10

edo žuđelović // 09/10/2022